DIABOULIMIA WAT?
Diaboulimia is een eetstoornis in combinatie met diabetes. Het wordt ook wel diarexia genoemd, wat je kan afleiden uit de samenvoeging van diabetes en anorexia. Er wordt bij diaboulimia bewust geen insuline toegedient, of kleinere hoeveelheden insuline, met doel te kunnen vermageren. Zowel diaboulimia als diarexia duiden eigenlijk op dezelfde betekenis. Deze begrippen zijn best wel verwarrend, wetend natuurlijk dat boulimia en anorexia 2 verschillende eetstoornissen zijn. Nu, als het er op aan komt met medische definities en diabetes, heb je nog wel eens vaker verwarring. Zie maar naar type 1 en 2 diabetes, die in praktijk ook totaal verschillende aandoeningen van elkaar zijn.
DIABETES WAT?
Om diaboulimia beter voor te kunnen stellen, zoom ik eerst nog even meer in op diabetes. Het is dus zo, dat het lichaam bij diabetes geen of te weinig insuline aanmaakt. Insuline is een hormoon dat ervoor zorgt dat koolhydraten, de groep van suikers en zetmeel uit onze voeding, worden omgezet tot energie naar al onze oneindig telbare lichaamscellen. Die energie hebben we juist nodig om te kunnen denken, bewegen, waarnemen,… Als je dan toevallig diabetes hebt, moet er zelf worden ingestaan voor die regulering van insuline. Dat kan gebeuren via spuitjes of een insulinepomp, maar ook via gewone medicatie als het lichaam nog steeds wat insuline aanmaakt.
Wanneer het lichaam dan niet volledig afhankelijk is van insuline, spreekt men van type 2 diabetes. Ouderdom, je levensstijl, en erfelijkheid kunnen hier een rol in de oorzaak spelen. Bij 90% van alle mensen met diabetes komt type 2 voor. Maar daarnaast heb je in mijn geval ook nog zoiets als type 1 diabetes. Dit is een auto-immuunziekte, doordat het betreffende auto-immuunsysteem in kwestie, de cellen die insuline aanmaakt gaat afbreken. Tot op vandaag is de reden waarom mijn lichaam deze cellen zomaar ongevraagd en ongehoord vernietigd, nog altijd onbekend.
DIABOULIMA CONCREET: DE GEVOLGEN!
Doordat men bij type 1 diabetes wel volledig afhankelijk is van insuline, vraagt dit veel toewijding hier zelf voor in te staan. Vanaf daar loopt het bij diaboulimia mis. Als je lichaam niet genoeg insuline krijgt, veroorzaakt dit op korte termijn een te hoge bloedsuikerspiegel. De koolhydraten die we eten, en later in het lichaam wordt omgezet tot glucose, blijven dan in het bloed i.p.v. te worden opgenomen naar alle lichaamscellen.
In feite hoeft een te hoge suikerwaarde niet meteen iets ernstig te zijn, want bij iedereen met diabetes komt dit praktisch voor. De reden hiertoe heb je vaak niet in de hand door bijv. een verkeerde inschatting van insuline afgestemd op je koolhydraten, of ziekte, stress,… Van meerdere keren hoog te staan ga je ook nog niet direct vermageren.
Dat gebeurt wel als je dit bewust gaat aanhouden doordat het idee van te moeten afvallen obsessief in je hoofd zit. Je lichaam zal nog steeds op zoek gaan naar energie, en vind die uiteindelijk door vetcellen te gaan verbranden via de lever. Zo kan je bijv. hoe het destijds ook in mijn geval was, blijven eten wat je wilt en toch enorm gaan afvallen.
Wanneer het lichaam die vetreserves gaat aanspreken om te verbranden, ontstaan er ketonen in het bloed. Ketonen zijn giftige stoffen die het lichaam gaan verzuren. Dit loopt hand in hand met uitdroging. Van alle suikers die er te veel in het bloed aanwezig zijn, zullen de nieren die via urine proberen uit te scheiden. Hierdoor moet er veel meer urine worden geproduceerd dan dat er vocht in het lichaam aanwezig is.
De gevolgen op lange termijn heb ik daarmee nog niet aangehaald, want die zien er ook niet echt bepaald rooskleurig uit. Zo is het al een ellenlange waslijst van mogelijke complicaties die je met diabetes kan hebben, laat staan als dit in combinatie is met een eetstoornis. Alles beknopt samengevat, lijkt het misschien vanzelfsprekend dat, op een dag ervoor te kiezen geen insuline meer te spuiten, niet het meest aantrekkelijke idee is. Maar geloof me, diaboulimia gebeurt dan ook echt niet zomaar van op een dag.