Vandaag adem ik de laatste dag van april uit. Morgen blaast mei voor de aankomende maand terug nieuwe zuurstof door het leven. Hoe mij, als in mijzelf, deze erg bewogen maand zomaar zal voorbij gaan, is pas door zelf eerst eens goed in en uit te ademen. April was de maand waarin een decennium aan diabetes bij mezelf in de kijker stond. De maand waar mijn tiende diabetesverjaardag op paasmaandag 22 april 2019 plaatsvond, waardoor er zo ook nog eens een deel van mijn 24 lentes bestaan werd afgerond. Blijkbaar heeft diabetes het dan ook echt voor paasmaandagen, als je ziet met een terugblik hoe die 2 elkaar steeds in verband blijven houden.Lees meer »

Imposante transformaties van 10 jaar geleden tot nu. Dat zijn de collages die ik deze week al te vaak tussen deze 2 tijdmarges op Instagram mocht waarnemen. Dit nieuwe begrip wordt opgemerkt onder de hashtag tenyearschallenge. Een tendens die me zelf ook curieus maakt hoe hilarisch ik er in een schim van 10 jaar geleden uitzag. Maar het blijkt een verloren zoektocht te zijn in het archief van 2009. Ik heb destijds heel wat foto’s rond die periode verwijdert, dat ik niets anders terug vind dan lege fotomappen, uitgevoerd door het lege gevoel die met toen volledig bezat. Hoe symbolisch eigenlijk.Lees meer »

Dag 2018. Ik mocht je starten in Parijs met trouwe vriendin Lisa. Eventjes citytrippen naar de stad der liefde, was een belofte die van ons tijdperk in het middelbaar werd waargemaakt. Alsook was het de nodige ontspanning in een periode van stressvolle werkloosheid. Wat ik toen nog niet van je wist was wat stressvolle werkloosheid inhoudt, na het pas zelf voor maanden te zijn. Maar uiteindelijk werd er over gans je tijdlijn wel interessante werkervaringen op de palmares bijgeschaafd. De strubbelingen hierbij zoals de sjoemelende werkgever, het werkongeval bij de sjoemelende werkgever, en de dunne grens tussen werk & privé op mijn huidige job, liet ik er dan maar gewoon bijhoren.

Lees meer »

Ken je dat, het gevoel dat je net van de kapper komt? Eigenlijk toch ook wel een beetje het gevoel dat je er opnieuw tegenaan kunt? Ik had het dinsdagochtend toen ik een aantal cm korter door het leven ging. Eens voor de verandering via een onbekende kapsalon-deur. Dik tevreden ben ik wel, over zij die me al even onbekend is, me voor de feestdagen een nieuwe kerstcoupe bezorgde. Maar anderzijds haat ik het toch ook een beetje, het-net-van-de-kapper-gevoel. De schaar zit er dan nog teveel in, hoe ik dat zo zeg, waardoor ik me de eerste dagen na de kapper altijd minder vertoonbaar voel. Lees meer »

Al een week doe ik op de stories van mijn Instagram mee aan de Happy Diabetic Challenge. Heel wat mensen met diabetes over gans de wereld, waaronder dit jaar ook mezelf, doen hier aan mee. De fantastische Leah bedacht een tijdje terug namelijk een creatieve manier om diabetes met positieve bewustwording in de kijker te zetten. Iedere dag wordt er een foto van een onderwerp gepost dat in de challenge wordt gevraagd. Nu een challenge is het zeker, vooral dan toch erg intensief. Ik doe nu nog maar mee voor een week, maar het plan zou dus wel zijn de volledige maand uit te doen.Lees meer »

Vandaag is het 3 oktober, de dag waarop mijn nieuwe afspraak bij de endocrinoloog plaatsvindt, nadat ik de oorspronkelijke van eind augustus had verzet. Of het is te zeggen, dat zou vandaag normaal gezien hebben plaatsgevonden op 3 oktober, want met veel spijt in het hart heb ik deze afspraak ook opnieuw moeten uitstellen. Dit keer naar volgend jaar, zodat mijn vroege voornemens om nooit geen doktersafspraken in 2019 meer te verzetten, tevens ook meteen zou worden waar gemaakt.Lees meer »

Alles begon zoals altijd erg veelbelovend. Twee dagen na mijn koolhydraten-belofte aan de professor, dat op zich ook best wel iets veelbelovend is, begon ik terug te werken na een deprimerende periode van sollicitatiegesprekken. Ironisch genoeg vond er voor deze job juist geen sollicitatiegesprek plaats. Alles ging er gewoon wat losser en chaotischer aan toe, waar mijn eigen nonchalance goed bij aansloot. Het was een kleinschalige opvang die nog niet zolang bestond. Ik werkte er in een leuk team tezamen met mijn werkgever en nog een andere collega. Hierdoor gaf het zoekende aspect me veel uitdaging. Bovenal deed ik het werk met de kinderen dan ook gewoon graag.Lees meer »