Hallo daar, aangenaam.

Sielke is wie ik ben. Diabetes type één is hetgeen waarover ik hier in mijn puurste kwetsbaarheid al eens blog. Men noemt dit ook suikerziekte. Absurd vind ik dat toch wel, want ik voel me absoluut niet suikerziek. Zelfs niet gewoon ziek. Alhoewel als ik dat dan eens ben, diabetes me er ook niet echt op vooruit helpt. Hetzelfde met suiker hebben. Ik heb toch enkel diabetes? Sinds wanneer moet ik daar nog eens suiker bovenop hebben?

Nog absurder misschien eet ik trouwens gewoon suiker hoor. Heel veel zelfs eigenlijk. Misschien zelfs wel te veel om toe te geven. Gewoon omdat dit mag. Het mag van de wetenschap, van mijn zwakheid tegen zoetigheden, van mijn superieur diabetesteam, en heel soms zelfs ook van mijn knagend geweten.

Don’t judge a book by it’s cover. Wel, bestempel je me dan ook niet zomaar als zij met haar “zware suiker”? Soms is diabetes al zwaar genoeg zonder dergelijke opmerkingen. Het is een chronische auto-immuunziekte die niets impliceert over ziek zijn en suiker hebben. Over wat dan wel, is alles wat mijn hersenspinsels hier tot reële blogposts produceert.

Dusja, Sugar & Sick, mijn minuscuul stukje internet van ingekleurde ervaringen en gevoelens. Misschien daarom niet de meest betrouwbare bron in medische vakliteratuur. Wel een statement die de woorden suiker en ziek met een Engelse twist anders bekijkt. Hoe helemaal absurd je daarvoor dan met een suikerklont op een thermometer voor de lens moet gaan staan. Maar blijkbaar kan dat dus. Het kan van mijn knagend geweten die er ondertussen wel al doorzit. Dus misschien is het gewoon hoe anders jij het bekijkt?